mijn belevenissen
Blijf op de hoogte en volg Rosanne
14 April 2015 | Suriname, Paramaribo
Ondertussen zijn er al weer een paar weken voorbij gevlogen! De tijd gaat zo snel!
Op stage gaat het nu veel beter, aan het begin mag je alleen bedden soppen de controles doen en laten de verpleegkundige je veel lopen maar nu krijg ik zelf de verantwoording. Hoe een dag er ongeveer uit ziet: om kwart voor 7 begint de overdracht en hoor je alle bijzonderheden over de patiënten daarna maak je een taakverdeling voor de hele dag. De studenten gaan dan de mensen baden (zoals ze dat hier noemen) en zelf ga ik de medicijnen uitzetten en geven. Rond een uur of 10 komt de zaal arts langs en doen we een rondje langs de patiënten, vaak moet je daarna medicijnen aanpassen, diëtiste, fysio of familie bellen. Van half 11 tot half 12 is het bezoek uur en komt er heel veel familie langs. Ondertussen moeten we gegeten hebben want na half 12 beginnen we met het meten van de vitale functies (bloeddruk meten met de hand, pols tellen, bloedsuikers prikken en temperaturen). Als er afwijkende waardes zijn moet de dokter gebeld worden en worden meestal de medicijnen aangepast. Heel opvallend is dat de meeste mensen diabetes of hypertensie (te hoge bloeddruk) hebben, dit komt door de voeding en ongezonde levenspatroon. Tussen door worden er patiënten naar beneden voor onderzoeken gebracht en gaan er mensen met ontslag. De overdracht begint om kwart over 3 dus daarvoor moet je alle rapporten en vochtlijsten geschreven hebben.
Vaak gebeurd er wel iets bijzonders op de afdeling zoals patiënten die weg lopen, uit hun rolstoel vallen, boze familie leden enzovoort...
Twee weken geleden zijn er 2 leraressen langs gekomen, we zijn lekker uit wezen eten geweest, naar een concert geweest, een dag naar de MAF (de Surinaamse zendingsvliegdienst, die ontzettend mooi werk doen), naar de Engelse kerk en ze zijn in het ziekenhuis geweest. Toen we bij de MAF waren was er geen mogelijkheid om te vliegen omdat het weer het niet toeliet maar ze zouden ons bellen als het wel mogelijk zou zijn. We zaten rustig te wachten voor het ziekenhuis totdat iedereen klaar was toen we een telefoontje kregen dat we konden vliegen. In een klein vliegtuigje waar in totaal 8 mensen in konden zijn we boven Suriname wezen vliegen! Je zag heel mooi de rivier, de auto's en de bossen, het was echt een hele mooie ervaring!
Afgelopen weekend zijn we de donderdag en de vrijdag naar het binnenland geweest (Lobi Lafu). We moesten 3 uur rijden voordat we bij de rivier aankwamen, daarvandaan moesten we ongeveer een half uurtje varen, het bootje was niet helemaal water dicht ook kwamen er af en toe vissen in ;-)
Donderdags zijn we het oerwoud in geweest, hebben we gezwommen tussen de rotsen, gevist en s' avonds weer een wandeling door het oerwoud. We waren met een groep van 12 en in totaal hadden we vier zaklampen, het ging daarom met vallen en opstaan want zodra de zon onder is gegaan zie je geen hand meer voor ogen dan alleen de vuurvliegjes en de sterren. En wat waren de sterren mooi! Zo veel sterren en zo helder zie je thuis niet.
Vrijdags gingen we met de tarzan Swing, zijn we weer wezen zwemmen en hebben we een dorpje bezocht wat nog echt een soort stam is. Er is één hoofd in het dorp en alleen hij mag de politie inschakelen, verder krijgen de kinderen tot de basis school onderwijs en hebben ze hun eigen taal.
Maar het mooiste van deze dagen... Ik heb mijn angst overwonnen van spinnen! We kwamen een hele grote harige spin tegen in het oerwoud en ik heb de spin over mijn hand laten lopen!
Aankomende Zaterdag hopen we weer een dorpje te gaan bezoeken maar eerst nog een paar dagen in het ziekenhuis werken.
Slaap lekker allemaal
Op stage gaat het nu veel beter, aan het begin mag je alleen bedden soppen de controles doen en laten de verpleegkundige je veel lopen maar nu krijg ik zelf de verantwoording. Hoe een dag er ongeveer uit ziet: om kwart voor 7 begint de overdracht en hoor je alle bijzonderheden over de patiënten daarna maak je een taakverdeling voor de hele dag. De studenten gaan dan de mensen baden (zoals ze dat hier noemen) en zelf ga ik de medicijnen uitzetten en geven. Rond een uur of 10 komt de zaal arts langs en doen we een rondje langs de patiënten, vaak moet je daarna medicijnen aanpassen, diëtiste, fysio of familie bellen. Van half 11 tot half 12 is het bezoek uur en komt er heel veel familie langs. Ondertussen moeten we gegeten hebben want na half 12 beginnen we met het meten van de vitale functies (bloeddruk meten met de hand, pols tellen, bloedsuikers prikken en temperaturen). Als er afwijkende waardes zijn moet de dokter gebeld worden en worden meestal de medicijnen aangepast. Heel opvallend is dat de meeste mensen diabetes of hypertensie (te hoge bloeddruk) hebben, dit komt door de voeding en ongezonde levenspatroon. Tussen door worden er patiënten naar beneden voor onderzoeken gebracht en gaan er mensen met ontslag. De overdracht begint om kwart over 3 dus daarvoor moet je alle rapporten en vochtlijsten geschreven hebben.
Vaak gebeurd er wel iets bijzonders op de afdeling zoals patiënten die weg lopen, uit hun rolstoel vallen, boze familie leden enzovoort...
Twee weken geleden zijn er 2 leraressen langs gekomen, we zijn lekker uit wezen eten geweest, naar een concert geweest, een dag naar de MAF (de Surinaamse zendingsvliegdienst, die ontzettend mooi werk doen), naar de Engelse kerk en ze zijn in het ziekenhuis geweest. Toen we bij de MAF waren was er geen mogelijkheid om te vliegen omdat het weer het niet toeliet maar ze zouden ons bellen als het wel mogelijk zou zijn. We zaten rustig te wachten voor het ziekenhuis totdat iedereen klaar was toen we een telefoontje kregen dat we konden vliegen. In een klein vliegtuigje waar in totaal 8 mensen in konden zijn we boven Suriname wezen vliegen! Je zag heel mooi de rivier, de auto's en de bossen, het was echt een hele mooie ervaring!
Afgelopen weekend zijn we de donderdag en de vrijdag naar het binnenland geweest (Lobi Lafu). We moesten 3 uur rijden voordat we bij de rivier aankwamen, daarvandaan moesten we ongeveer een half uurtje varen, het bootje was niet helemaal water dicht ook kwamen er af en toe vissen in ;-)
Donderdags zijn we het oerwoud in geweest, hebben we gezwommen tussen de rotsen, gevist en s' avonds weer een wandeling door het oerwoud. We waren met een groep van 12 en in totaal hadden we vier zaklampen, het ging daarom met vallen en opstaan want zodra de zon onder is gegaan zie je geen hand meer voor ogen dan alleen de vuurvliegjes en de sterren. En wat waren de sterren mooi! Zo veel sterren en zo helder zie je thuis niet.
Vrijdags gingen we met de tarzan Swing, zijn we weer wezen zwemmen en hebben we een dorpje bezocht wat nog echt een soort stam is. Er is één hoofd in het dorp en alleen hij mag de politie inschakelen, verder krijgen de kinderen tot de basis school onderwijs en hebben ze hun eigen taal.
Maar het mooiste van deze dagen... Ik heb mijn angst overwonnen van spinnen! We kwamen een hele grote harige spin tegen in het oerwoud en ik heb de spin over mijn hand laten lopen!
Aankomende Zaterdag hopen we weer een dorpje te gaan bezoeken maar eerst nog een paar dagen in het ziekenhuis werken.
Slaap lekker allemaal
-
14 April 2015 - 08:41
Gerdine:
We hebben weer genoten van je verslag, wat een lef, Rosanne !
Onvergetelijke ervaringen, geniet er van !
Fijn dat je meer verantwoordelijkheden hebt gekregen in het ziekenhuis.
Succes met alles, en let goed op welke spinnen je vast pakt... vogelspinnen kun je beter laten lopen !
Hartelijke Groetjes van ons allemaal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
